یک فاجعه است وقتی تنهاتورومیخوام

‍ ‍ عشق :

راهی‌ست برای بازگشت به خانه

بعد از کار

بعد از جنگ

بعد از زندان

بعد از سفر

بعد از … 

من فکر می‌کنم

فقط عشق می‌تواند

پایان رنج‌ها باشد

به همین خاطر

همیشه آوازهای عاشقانه می‌خوانم

من همان سربازم

که در وسط میدان جنگ

محبوبش را فراموش نکرده است...

هر پادشاهی ابتدا یک نوزاد بوده....؛
هر ساختمانی ابتدا فقط یک طرح روی کاغذ بوده....؛
مهم نیست امروز کجایی...!
مهم اینه که فردا کجا خواهی بود...!
هر کس در زندگی خود یک کوه اورست دارد که سرانجام یک روز باید به آن صعود کند...!!!
زمین خوردی!؟ عیبی ندارد...
برخیز....!!!
نگذار زمین به جاذبه اش ببالد....
سر به دو زانوی غم فرو مبر، سرت را بالا بگیر....
قدرت دستانی که به سویت دراز شده از یاد برده ای!!؟
کوله بارت ریخت!؟ عیبی ندارد....؛
سبک باشی راحتتر اوج میگیری....

وقتي 15سالت بودومن گفتم دوستت دارم...

صورتت ازشرم قرمزشد و

نگذار هركسي از راه رسيد با

 ساز دلت تمرين نوازندگي كند... !

امروز تو خیابون دست یه نفر یه قناری دیدم

پرسیدم : فروشیه؟

گفت : نه ؛ رفیقمه

...

به سلامتی همه اونایی که رفیقاشونو نمیفروشن

جان بلانکارد " از روی نیمکت برخاست

 لباس ارتشی اش را مرتب کرد

 

و به تماشای انبوه مردم که راه خود را از

میان ایستگاه بزرگ مرکزی پیش می گرفتند مشغول شد.

من برای عشق ورزیدن کمی دیر آمدم .

من پر از دردم غریبم سخت دلگیر آمدم

کاش باران می شدی یک لحظه بر این شوره زار. 

 کاش من هرگز نبودم از نگاهت شرمسار

ثانیه ها از پس هم می گذرند
و نمی دانند من

تا چه اندازه دلم تنگ است؟!
کاش لحضه ای از حرکت

* گاه بهشت را زیر پایم نهادند و

گاه ناقص العقل و نیمی از مرد خطابم نمودند

گاه سنگبارانم نمودند و

گاه به نامم سوگند یاد کرده و

دیگه شعرام واسه چشمای تو تازگی نداره

دلم ازدست همون چشم تو زندگی نداره

تو میگی خسته میشی چشمامو می کنی فراموش

ولی من عاشقم عاشق که خستگی نداره 

ببینیم چه بایدبنویسیم،

که ماراه به اغیارسپاریم وره خویش بگیریم و

درآن کارگه عشق بمانیم وبمیریم.

ببینیم چه بایدبنویسیم،

کبریای توبه را بشکن پشیمانی بس است
از جواهرخانه خالی نگهبانی بس است

ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین
آبروداری کن ای زاهد مسلمانی بس است